Rzeczy, których nie możesz przegapić w Duomo w Mediolanie

Trzeci co do wielkości kościół katolicki na świecie jest jedną z atrakcji, które warto zobaczyć w Mediolanie. Prace trwały prawie pięć wieków i w pewnym sensie można powiedzieć, że nigdy nie zostały ukończone. Veneranda Fabbrica del Duomo wciąż naprawia szkody i wymienia uszkodzone posągi.

Mediolańska katedra pokryta jest szczególnym marmurem, który wciąż wydobywany jest w Candoglia, nad brzegiem jeziora Maggiore. To wspaniałe pokrycie chroni klejnoty i ciekawe detale ukryte wewnątrz. Ten artykuł posłuży jako przewodnik podczas spaceru po Duomo.

Katedra poświęcona Najświętszej Marii Pannie ozdobiona jest ponad 50 witrażami wykonanymi przez ówczesnych mistrzów. Te duże świetliki miały fundamentalne znaczenie: oświetlają Duomo i przedstawiają różne sceny z Pisma Świętego, które każdy może zrozumieć, od kulturalnych po najbardziej skromnych.

W średniowieczu światło miało silne znaczenie symboliczne: było wyrazem boskości i odpowiednikiem ciemności, która była synonimem grzechu. Podczas gdy styl romański charakteryzuje się ciszą i kontemplacją, sztuka gotycka poszukuje zbliżenia do Boga i dąży do niego poprzez prześwitujące otoczenie i architekturę, która dotyka nieba.

Wchodząc do środka, poświęć trochę czasu na przejście pod dużymi witrażami, które przedstawiają żywoty świętych, sceny biblijne i inne anegdoty. Jeśli odwiedzasz Mediolan w okresie Bożego Narodzenia, okna są oświetlone od wewnątrz, tworząc bardzo sugestywną atmosferę.

W mediolańskiej katedrze znajduje się bardzo cenna relikwia: gwóźdź z Krzyża Świętego. Jeśli zastanawiasz się, w jaki sposób znalazł się on w północnych Włoszech, istnieje kilka teorii. Według najbardziej renomowanej z nich, został on znaleziony przez św. Helenę, matkę cesarza Konstantyna, podczas podróży do Ziemi Świętej.

Po śmierci Konstantyna i jego spadkobierców gwóźdź trafił w ręce Teodozjusza I Wielkiego, po czym ślad po nim zaginął. Na szczęście przyszły patron miasta, Sant'Ambrogio, odnalazł go kilka lat później w warsztacie kowalskim. Początkowo relikwia znajdowała się w nieistniejącej już bazylice Santa Tecla.

Ostatecznie została przeniesiona do wnętrza Duomo 20 marca 1461 roku i od tego czasu jest przechowywana w najwyższym punkcie absydy. Jeśli odwiedzisz Mediolan we wrześniu, możesz być świadkiem rytuału Nivola, rytuału, który podnosi gwóźdź z absydy i przenosi go na ziemię. Aby to zrobić, arcybiskup wspina się na konstrukcję w kształcie chmury z XVII wieku.

Urządzenie to jest ozdobione figurami aniołów i wznosi się na wysokość 40 metrów. Rytuał jest zwykle wykonywany w święto Podwyższenia Krzyża Świętego 14 września.

Pomiędzy kolumnami katedry znajduje się seria malowideł, zwanych "Quadroni". Oddają one hołd postaci San Carlo Borromeo, arcybiskupa miasta w XVI wieku.

Był onważną postacią i jest pamiętany z częstych wizyt we wszystkich swoich diecezjach oraz z pomocy tysiącom chorych podczas epidemii dżumy w 1576 roku.

Obrazy ilustrują życie i cuda świętego: udzielanie sakramentów chorym na dżumę, spotkanie z książętami Sabaudii w Turynie, jego pogrzeb w Duomo i inne epizody.

Niestety nie można ich oglądać przez cały rok: są wystawiane 4 listopada, w dniu św. Carlo Borromeo, i pozostają w katedrze przez nieco mniej niż dwa miesiące. Jeśli odwiedzisz Mediolan w styczniu, w pierwszej połowie roku, będziesz miał czas, aby je zobaczyć.

San Carlo pochodził z Arony, wioski położonej nad jeziorem Maggiore. Arona jest znana nie tylko z ogromnego posągu przedstawiającego go, ale także z pięknej promenady nad jeziorem z widokiem na Rocca di Angera, twierdzę na przeciwległym brzegu. Pamiętaj o tym, jeśli szukasz wycieczek z Mediolanu.

Po wejściu do katedry skieruj się w stronę pierwszej wnęki po prawej stronie i spójrz w górę. Zobaczysz dużą płachtę płótna zwisającą z sufitu.

Nikt nie wie, co zawiera i mówi się, że spadnie dopiero, gdy nadejdzie koniec świata. Nie wiadomo też, jak znalazła się na końcu katedry...

Święty Bartłomiej był jednym z dwunastu apostołów i został spalony żywcem za to, że nie wyrzekł się wiary chrześcijańskiej. Pomnik upamiętniający ten epizod można zobaczyć w jednym z bocznych wejść do katedry. W rzeczywistości pierwotnie znajdował się na placu, ale został przeniesiony do środka, ponieważ przerażał najbardziej wrażliwych ludzi.

Nie daj się zwieść, to, co na pierwszy rzut oka wygląda jak obrus, jest w rzeczywistości jego skórą zwisającą z ramion. Usunięta cera odsłania mięśnie i ścięgna świętego, które wyróżniają się anatomiczną precyzją.

Wchodząc do katedry w Mediolanie, przy odrobinie uwagi zobaczysz metalową linię na podłodze, która przecina pięć naw i wznosi się kilka metrów po lewej stronie. Jeśli przyjrzysz się uważnie, na przeciwległej ścianie znajduje się mały otwór o wysokości około 24 metrów i średnicy około 2,5 centymetra. W południe słońce prześwieca przez otwór, dociera do przeciwległej ściany, a światło jest rzutowane na mosiężny pasek.

Dzięki tej metodzie Mediolańczycy byli w stanie poznać dokładny czas, co było bardzo ważnym elementem w mieście, które przeżywało złoty wiek. Rzeczywiście, zegar słoneczny został zbudowany za panowania Józefa II Habsburga, który wprowadził również oświetlenie głównych ulic lampami olejowymi i numerację wszystkich budynków.

Zegar słoneczny Duomo jest jednym z najdokładniejszych na świecie, a jego konstrukcja jest zasługą astronomów z obserwatorium Brera, które istnieje do dziś i jest uzupełnione muzeum mieszczącym stare narzędzia naukowców. Jak można sobie wyobrazić, znajduje się ono obok słynnej mediolańskiej Pinakoteki.

Rodzina Medyceuszy jest związana z Florencją, ale ten członek nie ma z nimi nic wspólnego. Gian Giacomo urodził się w Mediolanie pod koniec XV wieku. Jako młody człowiek wyróżnił się kilkoma wyczynami wojskowymi, zwłaszcza przeciwko Guelphom i Francuzom. Jego sukcesy doprowadziły go do walki w armii Karola I Hiszpańskiego.

Był wielkim przywódcą, a po jego śmierci w 1555 r. papież Pius IV zlecił wykonanie pomnika nagrobnego słynnemu rzeźbiarzowi Leone Leoni. Postać żołnierza zajmuje centrum kompozycji i jest przedstawiona z lewą nogą wysuniętą do przodu i częściowo zakrytą płaszczem. Po obu stronach znajdują się alegorie Pokoju i Milicji.

W 378 roku patron miasta, święty Ambroży, nakazał jego budowę, aby poradzić sobie ze wzrostem liczby ludności. Inspiracją dla budowli były mauzolea cesarskie, jako że Mediolan był wówczas stolicą Cesarstwa Zachodniorzymskiego.

Miało osiem boków i trzy stopnie prowadzące wiernych do wanny. Jego szczątki można zobaczyć w podziemiach katedry.

Ottone Visconti, nazywany Ottorino, był kluczową postacią w historii Mediolanu. Jego rodzina rywalizowała z rodziną Torriani o kontrolę nad miastem i dopiero po latach walki Ottone został arcybiskupem i przekazał władzę swojemu wnukowi Matteo.

W ten sposób rozpoczęła się dynastia Visconti, która rządziła stolicą Lombardii przez dwa długie stulecia.

Po śmierci jego szczątki zostały umieszczone w sarkofagu wspartym na dwóch kolumnach z czerwonego marmuru. Jego struktura jest ukłonem w stronę rzymskich porfirowych pomników pogrzebowych i posłużyła jako inspiracja dla Arki Berardo Maggi, innego pomnika pogrzebowego zachowanego w starej katedrze w Brescii.

Przy okazji, jeśli jesteś zainteresowany odwiedzeniem Brescii lub innych miejsc w regionie Lombardii, polecam przeczytać post o najlepszych wycieczkach z Mediolanu.

Jest to największy instrument piszczałkowy we Włoszech i plasuje się w pierwszej dziesiątce na świecie. Znajduje się po obu stronach prezbiterium i jest bardzo imponujący, ale jego główną cechą jest eklektyczna struktura dźwięku.

Co więcej, w 2019 roku został całkowicie odnowiony, aby nadal gwarantować doskonałą jakość dźwięku. Można jej słuchać w dni mszalne.

Legenda głosi, że około 1100 roku na obrzeżach Mediolanu znajdowało się duże jezioro, w którym żyło przerażające stworzenie: smok Tarantasio.

Nikomu nie udało się go pokonać, dopóki nie spróbował tego Umberto Visconti, potomek arystokratycznej rodziny o tym samym nazwisku. Pomnik upamiętnia tego legendarnego potwora.

Nie znajduje się wewnątrz Duomo, ale prawie. Zobaczysz go na prawo od centralnych drzwi, w pobliżu marmurowego fryzu.

Nawiasem mówiąc, niektórzy uważają, że smok żyje w Lago di Como. Znany jest jako lariosauro i mówi się, że ukrywa się w jaskiniach pod wodą. Aby dowiedzieć się, czy to mit, czy fakt, po prostu wybierz się na wycieczkę do Lago di Como z Mediolanu.

Katedra i jej plac są sercem miasta. W okolicy znajdują się tysiące lokali gastronomicznych, od najtańszych po najdroższe.

Ponieważ jest to bardzo turystyczny obszar, ważne jest, aby wiedzieć, które lokale oferują autentyczne włoskie jedzenie i najlepsze dania kuchni międzynarodowej. Poniższa lista zawiera polecane opcje:

• Restauracja Maio, gdzie gastronomia łączy się z widokami. Oferuje dania kuchni włoskiej z uwzględnieniem nowych trendów. Posiada również zróżnicowaną kartę win (Piazza del Duomo - Centro Comercial La Rinascente, 7 piętro).
• Ciciarà, restauracja, która kieruje się filozofią "nouvelle cuisine antique". W tłumaczeniu oznacza to reinterpretację tradycyjnych potraw bez ich zniekształcania. Znajduje się w pobliżu bazyliki Santo Stefano Maggiore (Piazza Santo Stefano 8).
• Gino Sorbillo Lievito Madre, sieć pizzerii, która szturmem zdobywa kraj. Jej protoplasta Luigi Sorbillo otworzył swoją pierwszą restaurację w Neapolu w 1935 roku i z roku na rok liczba restauracji rosła zarówno we Włoszech, jak i za granicą (Largo Corsia dei Servi 11).
• Savini Milano 1867, klasyk w Galleria Vittorio Emanuele. Jest to jedna z najstarszych i najbardziej znanych restauracji w mieście oraz miejsce spotkań włoskiej i międzynarodowej śmietanki towarzyskiej (Via Ugo Foscolo 5, róg Galleria Vittorio Emanuele II, 1 piętro).
• Temakinho, połączenie Japonii i Ameryki Południowej. Lokal w pobliżu Duomo znajduje się przy Via Guglielmo Marconi 4, ale jeśli Ci się spodoba i chcesz to powtórzyć, znajdziesz więcej restauracji w mieście.

Aby uzyskać więcej pomysłów, polecam przeczytać post o 10 rzeczach do zobaczenia i zrobienia na placu Duomo w Mediolanie.