Rzeczy do zrobienia w El Escorial

Aby odwiedzić stolicę Hiszpanii, trzeba bardzo dobrze zaplanować, co będzie się robić każdego dnia. W tym celu radzę nie tylko uwzględnić wszystko, co Madryt ma do zaoferowania, ale także zwrócić uwagę na kilka pobliskich miejsc, które trzeba zobaczyć.

Jeśli jest jedna wycieczka z Madrytu, którą można uznać za obowiązkową, to jest to ta, która zabierze Cię do El Escorial. Należy pamiętać, że chociaż zwykle używamy tej nazwy w odniesieniu do klasztoru, w okolicy znajdują się dwie różne wioski. Tak więc obok siebie znajdują się San Lorenzo del Escorial (gdzie znajduje się klasztor) i El Escorial, w dolnej części. W tym artykule pokażę wszystko, co można zobaczyć w klasztorze, ale także kilka interesujących elementów poza klasztorem.

Pierwszą rzeczą, którą zobaczysz po wejściu przez główną bramę kompleksu klasztornego, jest Dziedziniec Królów, z którego będziesz miał wspaniały widok na fasadę bazyliki. Od tego miejsca rozpoczniesz zwiedzanie, samodzielnie lub z jedną z wycieczek, które oprowadzą Cię po El Escorial.

Najbardziej uderzającą cechą dziedzińca jest sześć posągów przedstawiających królów plemion Judy, umieszczonych na tym dziedzińcu za udział w budowie Świątyni Jerozolimskiej.

Jednym z najważniejszych budynków w kompleksie klasztornym jest Pałac Habsburgów, znany również jako Dom Filipa II, ponieważ król ten używał go jako okazjonalnej rezydencji, podobnie jak reszta monarchów z Domu Austrii.

Jego wnętrze, jak widać, jest dość surowe, choć zawiera kilka naprawdę interesujących pokoi. Warto również przyjrzeć się intarsjowanym drzwiom, obrazowi Pejzaż ze świętym Krzysztofem i Dzieciątkiem oraz portretom Habsburgów.

Sala Bitew

Sala Bitew, znana do XVII wieku jako Galeria Króla, jest jednym z najbardziej imponujących pomieszczeń, jakie można zobaczyć w Pałacu Habsburgów. W rzeczywistości jej celem było zaimponowanie gościom monarchy freskami przedstawiającymi wielkie hiszpańskie triumfy wojskowe.

Freski te, wykonane pod koniec XVI wieku przez genueńczyków Nicolása Granello, Fabrizio Castello i Lazaro Tavarone, pokrywają ściany pomieszczenia niczym gobeliny. Można na nich zobaczyć między innymi obrazy bitew, takich jak bitwa pod Higueruela (w 1431 r.), bitwa pod San Quintín (w 1557 r., której zwycięstwo zostało uhonorowane budową klasztoru) lub aneksja Portugalii.

Sala straży

Wciąż wewnątrz pałacu warto odwiedzić Sala de los Guardias (Sala Gwardii). Znajduje się tu krzesło-litera, które zostało użyte do przewiezienia Filipa II z Madrytu do El Escorial, zanim zmarł na podagrę.

Można tu również zobaczyć kilka interesujących obrazów ze szkół flamandzkich z XVI i XVII wieku oraz innych szkół europejskich z tego okresu. Ciekawostką jest, że okno pokoju zajmowanego przez króla łączyło się z bazyliką, dzięki czemu mógł on codziennie słuchać mszy.

Bilet wstępu do El Escorial obejmuje również wizytę w Pałacu Królewskim Burbonów. Pierwszą rzeczą, którą zauważysz, jeśli wcześniej wszedłeś do pałacu Habsburgów, jest zmiana stylistyczna spowodowana zmianą domu panującego.

Pierwsi królowie z rodu Burbonów, zgodnie ze swoim pochodzeniem, wybrali bardziej francuski styl dekoracji. Można to zobaczyć w najważniejszych pomieszczeniach w tym obszarze: Oratorium Królowej, Pokoju Króla i Sali Ambasadorów.

W Pałacu Królewskim można również zobaczyć wiele gobelinów, w tym kilka autorstwa Francisco de Goi.

Jednym z zamierzeń podczas budowy klasztoru było to, aby służył on jako miejsce spoczynku doczesnych szczątków hiszpańskich królów. Na miejsce to wybrano panteon, znajdujący się pod głównym ołtarzem bazyliki.

W tym dużym okrągłym pomieszczeniu, zbudowanym z marmuru i o dużej wysokości, znajdują się szczątki 26 królów i królowych kraju. Ci pierwsi są umieszczeni po prawej stronie ołtarza, podczas gdy ci drudzy zostali pochowani po lewej stronie.

Przed pochówkiem ciała musiały być przechowywane przez kilka lat w pobliskim pomieszczeniu, znanym jako Pudridero.

Chowano tu nie tylko królów. Niektórzy książęta również zostali pochowani w klasztorze, w tak zwanym Panteonie Książąt. To królowa Izabela II, około 1888 roku, nakazała budowę tego pomieszczenia pod zakrystią.

Dziewięć komór, na które podzielony jest panteon, zawiera kilka interesujących rzeźb, a także różne motywy dekoracyjne typowe dla XIX wieku.

Tuż obok tego panteonu znajduje się inny, nieco bardziej makabryczny: Panteón de los Párvulos. Tutaj pochowano niemowlęta, które zmarły przed osiągnięciem dojrzałości płciowej, w sumie 60.

Jeśli odwiedziłeś już Muzeum Prado, po wejściu do tej części klasztoru będziesz mógł rozpoznać dzieła niektórych mistrzów malarstwa uniwersalnego. Pomieszczenia te były pierwotnie miejscem spotkań mnichów, ale dziś mieszczą imponującą galerię sztuki z obrazami Boscha, Zurbarána, Tycjana i Tintoretta.

Jakby tego było mało, Diego de Velázquez był zaangażowany w dekorację 9 pokoi, które składają się na ten obszar.

Warto również zastanowić się nad architekturą pomieszczeń. Na przykład sklepienia ozdobione są pięknymi renesansowymi freskami o charakterze religijnym.

Kolejnym z najważniejszych obszarów kompleksu jest Dziedziniec Ewangelistów. Stąd można podziwiać fantastyczny widok na fasady kru żganków i małą świątynię, zwaną Świątynią Ewangelistów, która zawdzięcza swoją nazwę dziedzińcowi stworzonemu przez Juana de Herrerę.

Dziedziniec, który w rzeczywistości jest ogrodem, ma typowy kształt tych wewnętrznych przestrzeni w krużgankach. Na planie krzyża pawilon reprezentuje życie duchowe i rajski ogród z czterema rzekami, które nawadniają każdą część świata.

Wokół dziedzińca można przejść przez krużganki głównego klasztoru. Można w nich kontemplować nie mniej niż pięćdziesiąt cztery freski, które opowiadają historię Odkupienia. Jeśli będziesz postępować zgodnie z kolejnością (zaczynając od Drzwi Procesji, które prowadzą z krużganka do kościoła), zobaczysz wszystko, od narodzin Dziewicy po Sąd Ostateczny.

Choć może się to wydawać dziwne, żadna wizyta w klasztorze El Escorial nie jest kompletna bez odwiedzenia tej klatki schodowej znajdującej się w centrum zachodniej galerii krużganka.

Powodem tego jest nic innego jak jej bajeczna architektura, która jest połączona ze sklepieniem namalowanym na fresku przez Lucę Giordano w 1692 roku, którego tytuł jest dość jednoznaczny: Chwała hiszpańskiej monarchii.

Na suficie nad schodami znajdują się również inne freski, te o różnych motywach i różnych datach. Niektóre z nich przedstawiają wydarzenia religijne, takie jak życie Jezusa Chrystusa, podczas gdy inne poświęcone są wydarzeniom takim jak bitwa pod San Quentin lub budowa samego klasztoru.

W epoce naznaczonej znaczeniem religii katolickiej, bazylika kl asztorna jest jedną z najważniejszych części kompleksu. Jej budowę rozpoczęto w 1575 roku, ale konsekrowano ją dopiero w 1586 roku.

Aby się tam dostać, należy przejść przez Dziedziniec Królów, ozdobiony sześcioma posągami królów Judy, którzy brali udział w budowie świątyni Salomona.

Po wejściu do bazyliki, jak wyjaśni przewodnik, jeśli zdecydujesz się ją zwiedzić, zdasz sobie sprawę, że w rzeczywistości znajdują się w niej dwa różne kościoły: kościół Sotocorro, używany do ceremonii z udziałem ludu, oraz kaplica królewska i kościół klasztorny.

Wysokość bazyliki sięga 95 metrów w najwyższym punkcie. Podobnie jak w przypadku większości kompleksu, architektura jest dość stonowana, a w tym przypadku dekoracje są bardzo rzadkie. Jedynym godnym uwagi elementem jest rzeźba ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa, dzieło Celliniego, znajdująca się w jednej z kaplic.

Miłośnicy książek będą pod wrażeniem, gdy wejdą do tej wielkiej biblioteki, zarówno ze względu na książki, które się w niej znajdują, jak i wspaniałe freski na jej sklepieniu.

Mówi się, że Filip II był wielkim kolekcjonerem książek i relikwii. W 1612 roku edyktem nakazał, aby jego biblioteka w El Escorial posiadała kopię każdej opublikowanej książki, co daje wyobrażenie o tym, jak musiała wyglądać jego kolekcja.

Obecnie biblioteka mieści około 40 000 egzemplarzy, w tym takie perełki jak Cantigas de Alfonso X El Sabio (Kantyczki Alfonsa X Mądrego).

Warto również zwrócić uwagę na regały zaprojektowane przez Juana de Herrerę z drewna dębowego, mahoniowego i cedrowego.

Na zewnątrz klasztoru znajduje się Jardín de los Frailes (Ogród Braci), naprawdę spokojny i zadbany obszar. Jeśli masz czas, polecam przespacerować się jego ścieżkami i wyjrzeć, aby kontemplować zachodnią stronę monumentalnego kompleksu.

Po wschodniej stronie pomnika znajdują się inne ogrody podobne do Ogrodu Braci. Jeśli wyjrzysz, zobaczysz, że zostały one oddzielone ścianami z niszami, ponieważ były przeznaczone wyłącznie dla królewskiej przyjemności.

Jeśli ze wszystkich sposobów dotarcia do El Escorial z Madrytu wybrałeś własny samochód, dotarcie do Katedry Filipa II będzie bardzo łatwe Jeśli nie, możesz wybrać się na dwuipółkilometrowy spacer z wioski, aby się tam dostać.

Według legendy, sam monarcha zwykł chodzić do tego punktu widokowego, aby zobaczyć , jak postępują prace nad klasztorem. Obecnie jest to prawdopodobnie jedno z najlepszych miejsc, z których można podziwiać całą wspaniałość pomnika.

La Silla de Felipe II składa się z kilku platform w kształcie schodów z siedzeniami wyrzeźbionymi w granicie, na których można usiąść i kontemplować widoki.

Oprócz imponujących widoków, trasa do Silla jest naprawdę wspaniała, do tego stopnia, że stała się jedną z najpopularniejszych wśród miłośników pieszych wędrówek, którzy przyjeżdżają ze stolicy.

Ci, którzy wybierają się samochodem, mogą zostawić go na parkingu znajdującym się w Bosque de la Herrería, obszarze pełnym dębów i kasztanowców. Stamtąd spacer do Silla de Felipe II jest naprawdę piękny.

Innym miejscem, które można odwiedzić w okolicy tylko z przewodnikiem, jest Casita del Príncipe. Mieści się w XVIII-wiecznym pałacu (10 minut spacerem od klasztoru), który był używany przez królów jako wiejska rezydencja.

Radzę przynajmniej przespacerować się po ogrodach, w których znajduje się staw, wodospady i wspaniałe widoki na klasztor. Wejście do nich jest bezpłatne.

Po zwiedzeniu klasztoru warto zatrzymać się w mieście na lunch (oto kilka najlepszych restauracji w El Escorial). Będąc tutaj, nie przegap spaceru wzdłuż pięknej ulicy Floridablanca, gdzie zobaczysz kilka interesujących budynków.

Być może najbardziej godnym uwagi jest Teatro Real Coliseo de Carlos III (Królewski Teatr Koloseum Karola III). To właśnie ten monarcha nakazał budowę teatru, aby miejsca królewskie miały miejsca na przedstawienia teatralne.

Budynek jest jedynym teatrem w kraju, który zachował swój XVIII-wieczny styl, a także jest jednym z najstarszych w całej Hiszpanii. Jeśli jesteś zainteresowany jego historią, w środku znajduje się muzeum, które pokazuje ponad dwa i pół wieku historii, którą posiada.